Rahmeti Her Şeyi Kuşatır

İnsanım. Ayağım sürçer. Ne de çoktur günâhım.
Belki tüm insanlar gibi, budur benim de tabiatım,
Ebedî bir mühür gibi vurulan ruhuma:
“İnnehû kâne zelûmâ”.(1)

Ey Rabbim! Tövbeleri kabul eden,
Kuluna merhamet eden,
Sen’den başka kim?
Tabiatın değil mi nitekim:
İnnallâhe kâne tevvâben rahîmâ. (2)

Söz ve ahitlerimizi
Biz kim bilir kaç kez unuttuk.
Yüzümüz yok kapında el açmaya,
Lakin Ey En Merhametli!
Sen asla unutmazsın vaadin:
Ve Rahmetî vesiat kulle şey’in. (3)

---

1. Ahzâb, 33/72: Doğrusu insan çok zâlimdir; çok câhildir (اِنَّهُ كَانَ ظَلُوماً جَهُولاًۙ).
2. Nisâ, 4/16: Çünkü Allah tövbeleri çok kabul eden ve çok merhamet edendir (اِنَّ اللّٰهَ كَانَ تَـوَّاباً رَح۪يماً).
3. A’râf, 7/156: Rahmetim her şeyi kuşatır (وَرَحْمَت۪ي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍۜ)

Share: